17 Temmuz 2012 Salı

ÜSTÜN DÖKMEN'DEN

1. Küçükken daha, çocuğa ne isterse vermeye başla!
Ki herkesin onun geçimini sağlamakla mükellef olduğuna inansın...
2. Fena sözler söylediğinde gül!
Ki, kendisinin akıllı olduğuna inansın...
3. Ona düşünmeyi, beynini kullanmayı öğretme sakın!
Bırak, on sekizine gelince kendisi karar versin...
4. Yerde bıraktığı her şeyi kaldır: kitaplarını, giysilerini, pabuçlarını...Onun için her şeyi sen yap!
Ki sorumlulukları hep başkalarına yüklesin...
5. Onun önünde sık sık kavga et!
Ki bir gün aile parçalanırsa pek de şaşırmasın...
6. Ona istediği kadar harçlık vermekten kaçınma!
Asla kendi parasını kazanmanın ne demek olduğunu öğrenmesin...
7. Yiyecekmiş, içecekmiş, konformuş, tüm arzularını yerine getir!
Ki istediklerini her zaman elde etmeye şartlansın...
8. Komşulara, öğretmenlere, polise, vs. karşı hep onun tarafında ol!
Ki hepsine karşı önyargılarla davransın...

Üstün DÖKMEN

13 Mayıs 2012 Pazar

SEBİHA ANNEYE

ANNE’MİZE
İnsan yaşamadan bilemiyor, ateşin düştüğü yeri yaktığını. Yaşamak lazım…
Birden her şey değişiveriyor. Duygularını, fikirlerini, kendini, dünyayı anlamlandırmada bile zorluklar yaşıyorsun. Bazen rüyada boşluğa atlar ve aşağıya doğru hızla düşerken yüreğimiz ağzımızda uyanırız. Rüyada olduğumuza ne kadar da seviniriz… Oysa bu başka… En azından rüya değil. Fazlasıyla gerçek her şey. Uyanmak istiyorum ama uyumuyorum ki…
Belki doğamda var, belki öyle yetiştirildim, belki ben beceriksizim… Söyleyemediklerim var… “Var” ken yapamadıklarımı, söyleyemediklerimi “Yok” ken yapmak istemek… Gerideki “ben” için içinden çıkılmaz, imkânsızlıklar yumağı gibi bir şey…
Veciz söz söylemek gibi bir becerim ve isteğim hiç ama hiç olmadı. Heves yok yani… Birçok şeye var ama ona yok… Olmamasına rağmen aklıma geldi: “Acının şiddeti, sevginin şiddetiyle doğru orantılı.”
Yaşadığım için biliyorum. Her şey “sevgi ”de gizli... Ve söylemekte… Sevgiyle başlıyor, devam ediyor ve bitiyor hayat. Keşkeler bırakıyor geriye. En azından bana bıraktı. Keşkeler… “Keşke” kalmasalardı…
Yaşarken ne kadar da kolay söyleriz oysa. Hatta övünç kaynağımızdır. “Yaptıklarımdan pişman olmam. Hiçbir şey için ‘keşke’ demem. Geriye dönüp bakmam vs.vs.vs. “ Hepsi palavra ve saçmalık.
Yaşarken “keşkesiz” bir dünya için sevmek ve sevdiğini de söylemek lazım. Ben yaşadım… Öğrendim… “Keşke yaşamasaydım.

SENİ SEVİYORUM(UZ)



5 Şubat 2011,Çorum/Doğanlar Köyü
Saat: 00.23


27 Nisan 2012 Cuma

UNUTULMAYANLAR(ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN)OKUYAN:FİRUZE TEFENLİ

ŞİİR:UNUTULMAYANLAR 
ŞAİR:ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN
VOKAL:
RAHİME POLAT,MERYEM AYAŞLI,ELİF KOCADAŞ
OKUYAN:FİRUZE TEFENLİ
           GENÇLER GERÇEKTEN DE HEM ŞİİRİN HEM DE ŞARKININ HAKKINI VERMİŞLER DİYORUM...ÇOK İYİ BİR PERFORMANSTI... TEBRİKLER...SENE SONUNA KADAR DAHA DA İYİ OLACAKTIR ... EMİNİM...LALE ŞENLİKLERİNDEKİ(29 NİSAN 2012 PAZAR,SAAT:13.45,YER:LALE MEYDANI BELEDİYE KÜLTÜR SALONU))SAHNEDE DE BAŞARILAR...:::)))

21 Nisan 2012 Cumartesi

2012 ANKARA ŞİİR OLİMPİYATLARI SİNCAN İLÇE ELEMESİ

OKULUMUZU TEMSİLEN "2012 ANKARA ŞİİR OLİMPİYATLARI İLÇE ELEMESİ"NE 7/F SINIFINDAN FİRUZE TEFENLİ KATILDI.İYİ BİR PERFORMANS SERGİLEYEREK OKULUMUZU EN İYİ ŞEKİLDE TEMSİL ETTİ...:::)))